در طرح قانون جامع بانکداری جمهوری اسلامی ایران که توسط کمیسیون اقتصادی مجلس تهیه شده، پیشنهاد تاسیس بانک جدید دولتی با نام بانک توسعه‌ای داده شده است؛ بانکی که قرار است زیر نظر بانک مرکزی به فعالیت بپردازد.
کارشناسان از دو جهت تاسیس چنین بانکی را برای نظام بانکداری ایران خطرناک می‌دانند: خطر اول مربوط به فشار ایجاد این بانک به پایه پولی و پول‌پاشی بیشتر در جهت حمایت از طرح‌های توسعه‌ای است. خطر دوم نیز مربوط به تجربیات شکست‌خورده بانک‌های توسعه‌ای در کشورهای توسعه‌یافته است.

بانک‌های توسعه‌ای یکی از زیر مجموعه‌های نهادهای مالی توسعه‌ای (development finance institution) به‌شمار می‌روند. تاسیس بانک‌های توسعه‌ای یکی از روش‌هایی است که دولت‌ها از آن برای تامین مالی پروژه‌هایی که سودآورد نیستند و یا به عبارتی مورد توجه بازار قرار نمی‌گیرند و جذابیتی برای سرمایه‌گذاران ندارند، استفاده می‌کنند. به‌طور کلی تامین مالی توسعه‌ای طبق تعریف ارائه شده، مکمل منابع دولتی و تامین مالی بازار است که با پوشش شکاف موجود در تامین مالی، متمرکز بر پروژه‌هایی است که نمی‌توانند هزینه‌های خود را پوشش دهند، زیرا بازار و فعالان و سرمایه‌گذاران پروژه‌هایی را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کنند که سودآور است.
بررسی تجربه جهانی از بانک‌های توسعه‌ای حاکی از آن است که این بانک‌ها در وهله نخست با اهداف بلندپروازانه تاسیس شدند؛ اما در گام بعدی، سرنوشت آنها تغییر کاربری یا انحلال بوده و نشان می‌دهد که اقبال نسبت به این بانک‌ها در کشورهای پیشرفته کاهش یافته است.

دنیای اقتصاد